سرزمینهای درگیر در واقعه ظهور: حجاز

سرزمین حجاز، یکی از مهمترین سرزمین ها در دوران ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) است. این سرزمین، که «مکه»، محل ظهور امام زمان (ع) در آن واقع شده است، درگیر مسائل و مشکلات فراوانی می شود.
برخی از این اتفاقات، به ترتیب زمانی در ادامه می آید. لازم به تذکر است که موارد اول، چهارم و پنجم از علائم حتمی ظهور هستند و باقی موارد جزء مواردی است که ممکن است با دعای مومنین در ان تغییر حاصل شود.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید

وقایع حجاز:
1. دوستداران و پیروان اهل بیت (ع) ندای آسمانی را در ماه رمضان  می شنوند.

2. هفت نفر از علما از کشورهای مختلف، پس از شنیدن ندا به جستجوی امام می پردازند و بدون اینکه با هم قراری داشته باشند، در مکه به هم می رسند. و هر یک از آنها از 313 نفر در شهر خود بیعت گرفته است. و به مکه آمده تا خود به نیابت از آن عده با امام بیعت کند. در آن زمان، گروه های مؤمنان که منتظر دیدار امام اند به سمت مکّه رهسپار می شوند.

3. پس از خروج سفیانی و ندای آسمانی، غیبت کبرا پایان می یابد و امام شروع به ارتباط با برخی مؤمنان مخلص می کنند و طرح ها و برنامه های مستقیم و راهنمایی های دقیق و حکیمانه برای آغاز حرکت در روز موعود، آماده می شود.

4. فرستاده شدن شخصی ( که در روایات با نام نفس زکیه مشخص شده است) به مکه از طرف خود امام عصر (عج). نفس زکیه یک روز مانده به ظهور امام (ع)، در حالی که دعوت امام را برای مردم می خوانَد، بین رکن و مقام ظالمانه به شهادت می رسد.

5. در سایه ی شرایط امنیتی سخت و تروریستی، پیروان امام تصمیم به ملاقات با ایشان می گیرند و می دانند یا به گوششان می رسد که امام به زیارت اجدادش در مدینه ی منوره رفته و آنها هم برای دیدار امام به مدینه می روند. امام به مکه بازمی گردد و آنها به ایشان می پیوندند و پس از حادثه ی قتل نفس زکیه در مکه،  امام با یارانش، به ویژه گروه 313 نفری از مخلصان دیدار می کند و راه را برای ظهور و حرکت رویدادهای پس از آن هموار می سازد. ایشان پیوسته با یاران خود ملاقات می کنند و در روز شنبه، دهم محرم هنگام صبح؛ امام پایان غیبت کبرا و آغاز زمان ظهور را اعلام می کنند. دوستان امام، با ایشان بیعت می کنند و چون حلقه ای که نگین را در بر می گیرد، ایشان را در میان می گیرند.

6. امام همچنان در مکه هستند تا آنکه معجزه ی خسف بیداء  که جدّش رسول خدا (ص) بشارت آن را داده است، روی می دهد.

7. در این میان امام دست به انجام چند کار در مکه می زند و شروع به تشکیل دادن هسته ی سپاهش می کند. امام از جانب خود یک والی برای مکه انتخاب می کند و با سپاه چند هزار نفری خود به سوی مدینه ی منوره رهسپار می شود.

8. سپاه امام از محلّ روی دادن خسف بیداء می گذرد و امام محلّ خسف را به اطلاع سپاه خود می رساند و ایشان به مدینه منوره می رسند. ایشان در آغاز ورود به مدینه، بدون بروز هیچ گونه اعتراض یا رویارویی از طرف اهل مدینه، ترمیم و تعمیر مسجد پیامبر(ص) را که توسط سفیانی ویران شده، آغاز می کند.

9.پس از آن در مدینه کم کم یک گروه مخالف از اهالی آن به وجود می آید اما تلاش آنها با شکست مواجه می شود و نمی توانند آسیبی به امام برسانند. پس از آن، امام یک والی از جانب خود برای مدینه تعیین می کنند و با سپاهشان به سوی عراق رهسپار می شوند. به محض اینکه امام و سپاهش از مدینه خارج می شوند؛  می شنوند که والی ایشان در مدینه به قتل رسیده است امام به مدینه باز می گردد و یک جنگ کوچک با مخالفان خواهد داشت و شمار کشتگان آن از میان دشمنان، آنگونه که در روایات آمده، بیشتر از شهیدان «جنگ فخ»  است. پس از آن مخالفان و دشمنان نقش قابل توجهی در مدینه ندارند. با آزادسازی مدینه ی منوّره و تسلط بر آن و تسلط بر مکه، امام به آسانی بر منطقه ی حجاز تسلط می یابند.

منبع: مصاحبه مجتبی الساده، ماهنامه موعود شماره 108؛ به نقل از دانشستان سرزمین های درگیر در واقعه شریف ظهور، به کوشش اسماعیل شفیعی سروستانی، ص