مشخصات تهران آخرالزمان

تهران آخرالزمان ( دارالزوراء )

در این مقاله شما را با مشخصات تهران آخرالزمان آشنا میکنیم و همچنین به مقایسه روایات موجود با مشخصات تهران فعلی از طریق تصاویر تهیه شده می پردازیم.

همچنین به سوالات زیر پاسخ میدهیم :

زوراء  کجاست ؟

شهر زوراء که در روایات آمده کدام است ، تهران یا بغداد ؟

زوراء  کجاست ؟

بنا بر مشهور نزد مردم، «زَوراء» همان «بغداد» است و در لغت عرب از مادّۀ «زَور» به معنای کژی و انحراف، ریشه می گیرد. بغداد را به این دلیل زوراء نامیده اند که مسیر رود دجله، نرسیده به این شهر منحرف می شود . زوراء از اسامی دجله نیز هست . البتّه زوراء در اصل نام بخش غربی و کهن بغداد است؛ چنان که به باغ قدیم واقع در منطقۀ کرخ، در غرب بغداد، که هم اکنون نیز آثاری از آن برجای مانده است، باغ زوراء میگویند.

با پژوهش در روایات اسلامی، به ویژه اخبار مرتبط با حوادث آخرالزمان، چنین یافت می شود که واژۀ «زوراء» دو کاربرد متفاوت داشته و در سخنان پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و امام علی(علیه السلام) بر «بغداد»، و در کلمات کعب الأحبار، امام صادق و امام مهدی(علیهما السلام) بر تمام «ری» (تهران جدید) یا بر «پشت ری» که همان شهر «تهران» قدیم باشد، «زوراء» اطلاق شده است. همچنین در سخنان یاران پیامبر اسلام (صلّی الله علیه وآله) و امام علی(علیه السلام) ، مانند حذیفه، گاهی مراد از «زوراء» همان «بغداد» و زمانی مقصود از «زوراء» ، «پشت ری» یا بخش شمالی «تهران» جدید می باشد. در هر حال، در روایات اسلامی مرتبط با آخرالزمان، واژه های «ری» و «زوراء» تقریباً کاربرد و معنایی برابر با «تهران» دارند، مگر «پشت ری» که بر بخش شمالی تهران کنونی اطلاق می گردد.

حل مشکل زوراء ( تهران یا بغداد )

اما روایتى که مشکل را حل مى کند و اختلاف را از میان بر مى دارد و از آن فهمیده مى شود که مقصود از (دار الفاسقین) و زوراء در حدیث مفضل همان بغداد و تهران (دار الزوراء) است به حسب روایتى که مرحوم علامه ى مجلسى اعلى الله مقامه از مفضل بن عمر نقل کرده چنین است:

قال المفضل، قال لى جعفر بن محمد علیه السلام یا مفضل! أتدرى أینما وقعت دار الزوراء

قلت: الله وحجته أعلم،

فقال: اعلم یا مفضل ان فى حوالى الرى جبل أسود تبنى فى ذیله بلدة تسمى بالطهران، وهى (دار الزوراء) التى تکون قصورها کقصور الجنة ونسوانها کحور العین، واعلم یا مفضل، انهن یتلبسن بلباس الکفار ویتزین بزى الجبابرة ویرکبن السروج ولا یتمکن لأزواجهن ولا تفى مکاسب الأزواج لهن فیطلبن الطلاق منهم فیکتفى الرجال بالرجال والنساء بالنساء وتشبه الرجال بالنساء والنساء بالرجال، فانک ان ترد حفظ دینک فلا تسکن فى هذه البلدة ولا تتخذها مسکنا لأنها محل الفتنة وفر منها الى قلل الجبال ومن الجحر الى الجحر کالثعلب بأشباله.

مفضل گفت: که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به من فرمود: اى مفضل آیا میدانى که دار الزوراء، در کجا واقع شده است؟

من عرض کردم: خدا وحجت او بهتر مى دانند،

فرمود: اى مفضل بدان، که در حوالى رى کوه سیاهى است که در پایین آن کوه شهرى بنا مى شود که آن را (تهران) مى نامند، وآن (دار الزوراء) است، وآن شهرى است که ساختمانها وکاخهایشان مانند قصرهاى بهشت است وزنانش (در زیبائى) مانند حور العین اند آن زنها لباس کفار در بر مى کنند وبا پوشش کفار خود را مى آرایند وبر (زین) سوار مى شوند وبراى شوهرانشان تمکین نمى کنند. ودستمزد کار وکاسبى ودرآمد شوهرانشان (در خرج وبرجى که دارند) کفاف آنها را نمى دهد وبدین لحاظ از شوهران خود درخواست طلاق مى کنند (وبزور از آنها طلاق مى گیرند) ومردان از مردان ارضا مى شوند وزنان از زنان، ومردان خود را شبیه زنان مى سازند وزنان شبیه مردان، واگر مى خواهى دین خود را محفوظ نگه دارى، آنجا را براى محل سکونت انتخاب نکن زیرا که آنجا محل فتنه است وهمچون روباهى که براى حفظ ونگهدارى فرزندان خود پیوسته از این سوراخ به آن سوراخ مى رود به قله کوهها گریزان باش.

پس دانستیم زوراء به بغداد و دارالزوراء به تهران اطلاق می شود.

مطابق مضمون این حدیث که تهران (دار الزوراء) است، ادیب دانشمند، مرحوم (فرهاد میرزا) متوفاى سال 1305 هجرى قمرى، که از مفاخر مردان سیاسى وفضلاى تاریخ دوره ناصرى است اشعارى درباره ى تهران سروده است که چون مناسب مقام است آن را در اینجا نقل مى کنیم:

اشعار مرحوم فرهاد میرزا درباره دار الزوراء

خانه اى است که براى اهل تقوى زندان و آتش است.

ولى براى غیر اهل تقوى بهشت است و آن تهران است.

مقر سلطان زمان گشته است واگر دار السلطنه نبود انس و جنى به آن وارد نمى شد. و شهرى است که خیال مى کنى قبة الاسلام است، حال آنکه از اسلام در آن خبرى نیست.

مردهایشان خود را شبیه زنها کرده اند که گمان مى برى مسخ گردیده وزن شده اند.

زنهایشان حجاب عفت را دریده، و از فراوانى آنها بازار و کاروانسراها تنگ شده است.

آنها به شوهران خود که براى آنان عقد بسته شده اند اکتفا نمى کنند.

مثل اینکه اصلا قرآن آنها را از عمل زشت باز نداشته است.

اهل مدارس جدید در این شهر همگى از راه راست منحرف گردیده و به دو دسته تقسیم شده اند.

یک دسته از آنها افکار فلسفه را تحصیل مى کنند، ودسته ى دیگر براى فراگیرى لغت و زبان کفر تشنه اند.

شاهد صادق گوینده ى این اشعار کارهاى ایشان است، وشاهد دیگر آیات و اخبارى است که به ما رسیده است.

مقایسه تصویری روایت امام صادق ( ع ) با تهران امروز :

فرمود: اى مفضل بدان، که در حوالى رى کوه سیاهى است که در پایین آن کوه شهرى بنا مى شود که آن را (تهران) مى نامند، وآن (دار الزوراء) است،

وآن شهرى است که ساختمانها وکاخهایشان مانند قصرهاى بهشت است

وزنانش (در زیبائى) مانند حور العین اند

آن زنها لباس کفار در بر مى کنند وبا پوشش کفار خود را مى آرایند

وبر (زین) سوار مى شوند وبراى شوهرانشان تمکین نمى کنند.

ودستمزد کار وکاسبى ودرآمد شوهرانشان (در خرج وبرجى که دارند) کفاف آنها را نمى دهد وبدین لحاظ از شوهران خود درخواست طلاق مى کنند (وبزور از آنها طلاق مى گیرند)

ومردان از مردان ارضا مى شوند و زنان از زنان ،

ومردان خود را شبیه زنان مى سازند و زنان شبیه مردان ،

واگر مى خواهى دین خود را محفوظ نگه دارى ، آنجا را براى محل سکونت انتخاب نکن زیرا که آنجا محل فتنه است و همچون روباهى که براى حفظ ونگهدارى فرزندان خود پیوسته از این سوراخ به آن سوراخ مى رود به قله کوهها گریزان باش.

عاقبت ری یا تهران در روایات

امام صادق(علیه السلام) فرمود:

بی گمان، اهل ری در دنیا، بر اثر نوشیدن شراب، تشنه می میرند

و تشنه برانگیخته می شوند و تشنه وارد آتش می گردند .

در حدیثی دیگر از امام صادق(علیه السلام) ، ضمن اطلاق واژۀ «زوراء» بر منطقۀ پشت ری یا تهران کنونی، چنین آمده است :

از معاویة بن وَهب روایت شده است که گفت: امام صادق (علیه السلام) این بیت شعر را که سرودۀ ابن ابی عَقِب است، خواند:

از آنان در زوراء هنگام چاشت ، هشتاد هزار نفر چون شتر کشته می شوند

سپس به من فرمود: زوراء را می شناسی؟ گفتم: فدایت شوم،

می گویند: همان بغداد است. فرمود: نه، آیا تا کنون وارد ری شده ای؟

گفتم: آر ی ،  فرمود: به  بازار مال فروشان رفته ای؟ گفتم: آری.

فرمود: آیا از سمت راست راه، کوه سیاه رنگ  را دیده ای؟

همان جا زوراء است که در آن هشتاد هزار تن کشته می شوند،

و از ایشان هشتاد مرد از فرزندان فلانی که همه شایستۀ رهبری اند،

به قتل می رسند. گفتم: فدایت شوم ، چه کسی آنان را می کشد؟

فرمود: ایشان را اولاد عجم می کشد .

در غیبت نعمانی ، ص 299 ، یعقوب بن سراج گوید : شنیدم حضرت امام صادق (ع) فرمود : سیزده شهر و طائفه با حضرت حجت (ع) جنگ می کنند ، اهل مکه و اهل مدینه و اهل شام و بنی امیه و اهل بصره و اهل دست میسان و کردها و عربها و طائفه ضبه و غنی و باهله وازد و اهل ری ( تهران ) .

بحار  ج 52 ، ص 226 ، کعب الاحبار گفت : به درستی که قائم از فرزندان علی ( ع ) است . غیبتی برای اوست همانند غیبت یوسف ، و برای اوست برگشتی همانند برگشت عیسی بن مریم ( ع ) ، سپس بعد از غیبتش ، ظاهر می شود همزمان با طلوع ستاره آخر یا ستاره سرخ ( یعنی ایرانیان ) ، و خراب شدن زورا و آن ری است ، و خسف و فرو رفتن مزوّره و آن بغداد است ، و خروج سفیانی ، و جنگ فرزند عباس با جوانان ارمنیه و آذربایجان ، و این جنگی است که در آن هزاران هزار تن به قتل می رسند و هر یک از آنها در دست خود شمشیر جواهر نشان دارد . در این هنگام است که پرچمهای سیاه بر سر آنها سایه می افکند . این جنگی است که به واسطه آن به مردن سرخ و طاعون بزرگ بشارت داده می شود ( یعنی این گونه مردن در این جنگ اتفاق می افتد ) .

بحار  ج 60  ، از عبدالله بن سنان است که از امام صادق ( ع ) پرسید : سرزمین جبل کجاست که ما در بعضی از روایات خوانده و شنیده ایم که چون به فرمان خداوند خلافت و ولایت به شما بازگردد، برخی از شهر های جبل خسف و زیرو رو می شود؟

امام صادق ( ع ) فرمود : در سرزمین جبل موضعی است که به آن بحر می گویند و در آنجا شهری است که آن را قم می نامند و آنجا معدن شیعیان ماست . و امّا ری ، پس وای بر ری از هر دو بال و طرف آن ! چرا که امن و سلامتی آن به سبب قم و اهل قم است .

عرضه داشتند : دو جناح و دو طرف ری کدامند؟ حضرت فرمود : یکی بغداد است و دیگری خراسان ، و محققا شمشیرهای  خراسانیان و شمشیر های بغدادیان در ری به یکدیگر خواهد رسید و حق تعالی ایشان ( اهل ری ) را عقوبت و هلاک خواهد فرمود. پس اهل ری بدین لحاظ به قم پناه می برند و مردم قم آنها را پناه می دهند ، آنگاه از قم به جای دیگری که آن را اردستان می گویند منتقل می شوند.

حال دیدید که تهران آخرالزمان با چه زیبایی و دقتی در روایات از آن یاد شده ، حال چرا انسانها  تفکر نمی کنند در خلقت خود که بدانند برای این خلق نشده اند که فقط به لذات دنیا بپردازند و هدف شایسته تری در خلقت انسان نهان است ، چرا انسانها همواره رو به فنا و زوال گام برمیدارند و اعمال شیطانی انجام می دهند در حالی که راه رشد و سعادت ابدی باز است و انسان را به آن فرا می خوانند ، به امید روزی که انسان در برابر شیطان بایستد و بگوید سجده کن منم که اشرف مخلوقاتم !

گرد آوری توسط زارعی

۱۳۹۰/۶/۳۱  

http://endtimeworld.blogsky.com