چگونه با تقوا باشیم؟!

چگونه با تقوا باشیم؟!/ خبر مهمی که اموات به ما می دهند!

خدا را در کارهای خود در نظر بگیرید، در حرف زدن خدا را در نظر بگیرید در سخن گفتن، در راه رفتن، در نگاه کردن، در غذا خوردن، در تجارت، در سیاست خدا را در نظر بگیرید، هنگام مواجهه‌ی با دشمن خدا را در نظر بگیرید. آن‌گونه حرکت کنید آن‌گونه سخن بر زبان جاری کنید که مورد رضایت خدا است این می‌شود تقوا!

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید

متن خطبه های نمازجمعه مصلای مهدیه اهواز مورخ ۸-۷-۹۰ که توسط حجت الاسلام والمسلمین میراحمدرضا حاجتی امام جمعه موقت اهواز ایراد گردیده است:

خطبه اول:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ نَحمِدُهُ وَ نَستَعینُه وَ نَتَوَکُّلُ عَلَیه وَ نَستَغفِرُه وَ نَتوبُ إِلَیهِ وَ نُسَلّی و نُسَلِّمُ عَلی حَبیبِهِ وَ نَجیبِه وَ خِیَرَتِهِ فی خَلقِه بَشیرِ راَحمَتِهِ وَ نَذِیرِ نِعمَتِه سَیِّدِنا وَ نَبیِّنا أَبِی‌القاسِم المُصطَفی مُحَمَّد  (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) وَ عَلَی آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الأطهرینَ المُنتَجَبینَ الهُداة المَهدِیّین الْمَعْصُومِین سِیَّمَا بَقِیَةِ اللهِ فِی الْأرَضِین وَ صَلِّ عَلی أئِمَّةِ المُسلِمین وَ حُماةِ المُستَضعُفین وَ دُعاةِ إلی الله اوصیکُم یا عِبادَ الله وَ نَفسی بِتَقوَی الله».

جمعه؛ روز با برکت تقوا و تقوا مداری

جمعه این روز خدا، روز با برکت روز تقوا و تقوا مداری، روز ائمّه‌ی تقوا و سفارش ائمّه‌ی تقوا به رعایت تقوا از سوی همه‌ی مؤمنین مؤمنات، مسلمین مسلمات این روز الهی بار دیگر فرا رسید و خداوند سبحان به ما دوباره عمری بخشید تا در این روز یاد خودش را، یاد عظمت پروردگار را در دل‌ها زنده کنیم. ان‌شاءالله که همیشه زیر سایه‌ی اهل البیت عصمت و طهارت در عمل به فرامین الهی، دستورات خداوند سبحان موفق باشیم و این راه همواره برای ما باز بماند.

خداوند سبحان بارها در قرآن کریم به صراحت همه‌ی ما را سفارش به تقوا نموده است. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ»( سوره‌ی حشر، آیه ۱۸) ای مؤمنین تقوا پیشه کنید، ای مؤمنین، ایمان آورندگان تقوا پیشه کنید یعنی چه؟ ابتدای کلام همین آیه را و ابتدای آیه را من بیشتر توضیح بدهم، ای ایمان آورندگان تقوا پیشه کنید، اصل نصیحت در وهله‌ی اوّل به درد انسان‌های باایمان می‌خورد. این انسان‌های باایمان، انسان‌های مؤمن به خدا هستند که باید در واقع در محافل و مجالس دینی، سریع‌تر از دیگران شرکت کنند گوش شنواتری برای شنیدن توصیه‌های به تقوا داشته باشند خود این نکته‌ی مهمی است. ای ایمان آورندگان با تقوا باشید، تنها با ایمان به ارکان دین و مذهب انسان به کمال واقعی نمی‌رسد، راه برای رسیدن به کمالات، برای طی کردن درجات کمال تا آن‌جایی که انسان تصور آن را هم نمی‌تواند بکند باز است چگونه با تقوا باشید. «وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ» از الآن حساب و کتاب آینده‌ی خود را داشته باشید، از الآن ببینید برای آخرت چه چیزی ذخیره کرده‌اید از الآن تقوا مدار باشید چرا که بهترین توشه، ره توشه برای جهان آخرت و آن زندگی ابدی تقوا است، تقوا و تقوامداری.

چگونه با تقوا باشیم؟! / ثمرات تقوا در زندگی

 خدا را در کارهای خود در نظر بگیرید، در حرف زدن خدا را در نظر بگیرید در سخن گفتن، در راه رفتن، در نگاه کردن، در غذا خوردن، در تجارت، در سیاست خدا را در نظر بگیرید، هنگام مواجهه‌ی با دشمن خدا را در نظر بگیرید. آن‌گونه حرکت کنید آن‌گونه سخن بر زبان جاری کنید که مورد رضایت خدا است این می‌شود تقوا، تقوا مداری می‌شود. اگر یک پدری، یک مادری، برادری، خواهری، دختری، پسری در محفل خانواده آن‌گونه حرکت کرد و رفتار کرد که خدا می‌پسندید، اگر کسی در درون فامیل آن‌گونه تصمیم گرفت معاشرت کرد که خدا می‌پسندد، اگر برای همسایه‌ها آن‌گونه همسایگی کرد، در محل آن‌گونه معاشرت کرد، در درون شهر خود آن‌گونه رفتار کرد حرکت کرد که حرکاتش، سکناتش رنگ الهی داشت به این تقوا می‌گویند. چه کسی به سعادت می‌رسد؟ انسان‌های باتقوا. چرا؟ دست آن‌ها پر است. در دنیا خداوند سبحان وعده داده است وعده‌ی قطعی «مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً»( سوره‌ی طلاق، آیه ۲)  «وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا»( سوره‌ی عنکبوت، آیه ۶۹)  انسان‌های باتقوا هیچ موقع درمانده نمی‌شوند. مدیر باتقوا اگر در آن محل اعمال مدیریت خود خدا را در نظر گرفت هیچ‌گاه درمانده نمی‌شود، اگر کسی در معاشرت با مردم خدا را در نظر گرفت هیچ‌گاه درمانده نمی‌شود. وای به احوال کسانی که برای این‌که از چنبره‌ی مشکلات مادی رهایی پیدا کنند رو به گناه بیاورند. بخواهد کار خود را راه بیاندازد العیاذ بالله به رباخواری روی می آورد!  می‌خواهد تجارت کند به حرام پول سودی می‌دهد، می‌خواهد اموال خود را اضافه کند مال یتیم می‌خورد، می‌خواهد زودتر به مقصود و مقصد دنیوی خود برسد به این و آن ظلم می‌کند، می‌خواهد استراحت کند از نماز و وقت نماز خود می‌زند. روایت داریم حضرت امیر فرمود: هرکس پا روی اوامر الهی بگذارد برای این‌که به دنیا برسد دنیای او هم از دست می‌رود و هر کس به خدا به خاطر خدا و رسیدن به دستورات به آن مقصد بزرگ در واقع عمل به دستورات الهی پا روی دنیا و دنیاطلبی بگذارد خدا او را مورد توجّه قرار می‌دهد. در کارش وامانده و جامانده نمی‌شود.

برای مؤمن شکست معنا ندارد / وقتی همه تنها می شوند…

چه‌قدر خوب است در یک جامعه‌ای انسان‌ها و افراد یک جامعه همدیگر را توصیه به تقوا کنند، این تقوامداری بشود محور اصلی حرکت یک جامعه چه‌قدر با برکت است این، این چه‌قدر می‌تواند یک جامعه را نجات بدهد این درسی است که مولا امیرالمؤمنین به ما داده است. حضرت امیر (علیه السّلام و الصّلاة) امام المتّقین، مولی الموحّدین، یعصوب الدّین علی بن ابی‌طالب (صلوات) (علیه السّلام و الصّلاة) مربی به تمام معنای تقوا بوده‌اند، از هر لحظه‌ای، دقیقه‌ای از هر ثانیه‌ای، یک صدم ثانیه‌ای باز هم باید ریزتر از این گفت هر پلک‌زدنی حضرت امیر استفاده می‌کرد برای این‌که جامعه را رهنمان به تقوا بشود. تقوا یک جامعه را نجات می‌دهد، تقوا یعنی کلید قلب نجات بشریت!  همان چیزی که درس بزرگ شاگرد مکتب امیرالمؤمنین، حضرت روح الله برای جهان معاصر بود. تقوا و تقوامداری در رأس برنامه‌های حضرت امیر بود. هم حضرت امیر براساس محور تقوا حرکت می‌کرد هم از تمام لحظه‌ها استفاده می‌کرد مردم را نسبت به اهمیّت رعایت تقوا گوشزد می‌شد از تمام فرصت‌ها. در آن کلمات قصار نهج البلاغه آن کلمه‌ی ۱۳۰ آن جملات بسیار با برکت و پرمغز حتماً تلاوت کرده‌اید که حضرت امیر وقتی که از جنگ صفّین «قَد رَجِعَ مِن الصِّفین فَأشرَفَ عَلَی القُبور» در حالی که از جنگ صفین بر می‌گشتند حضرت رسیدند به یک قبرستانی کنار کوفه، وقتی رسیدند به این قبور حضرت یک نگاهی کردند به قبور در حالی که لشگریان و صحابه‌ی حضرت همراه حضرت بودند این صحنه را نظاره‌گر بودند، ببینید این را می‌گویند استفاده از روش‌های کمک آموزشی، مربی تقوا در حالی که سوار بر مرکب است، در حالی که از جنگ برمی گردد یک تعدادی مجروح هستند، یک تعدادی مغموم هستند، ناراحت هستند، آن حوادث در جنگ صفین اتّفاق افتاده است، به آن نقل معتبر در یکی از این صحنه‌ها چهارصد نفر شمشیر به دست انسان‌های جاهل، انسان‌هایی که در فتنه‌ها فریب خوردند، انسان‌هایی که دامان ولایت را ترک کردند شمشیر بر امیرالمؤمنین از نیام خارج کردند و حضرت امیر را در یک نقطه فقط چهارصد نفر شمشیرزن که غفلت بر آن‌ها حاصل شده بود گمراه شده بودند بر امیرالمؤمنین شوریدند، محاصره کردند که به مالک بگو برگردد آن حوادث اتّفاق افتاده بود. «رَجَعَ مِن الصّفین» حضرت از آن جنگ، از آن معرکه برمی‌گشت. خوب یک عده‌ای مجروح هستند، یک عده‌ای مغموم و ناراحت هستند، در فکر هستند، این مربی تقوا از تمام لحظه‌ها استفاده می‌کند که ای امّت، ای یاران، ای صحابه، راه را گم نکنید. برای مؤمن شکست معنا ندارد آن چیزی که مهم است تقوا و تقواورزی است. ممکن است در بعضی از صحنه‌ها هم ما بعضی از فرصت‌های ظاهری را از دست بدهیم امّا این تعبیر امام راحل هم بود شاگرد مکتب امیر المؤمنین، وقتی که به امام گزارش می‌دادند که ما در والفجر مقدماتی شکست خوردیم امام کلام فرماندهان بزرگوار دفاع مقدّس را قطع کرده بود فرموده بود: نفرمایید شکست، اساساً برای مؤمن شکست معنا ندارد بگویید عدم الفتح، عدم الفتح. فتح مورد نظر حاصل نشد. شکست ندارد مؤمن چون به تکلیف عمل کردید به وظیفه عمل کردید در هر حال پیروز هستید. حضرت از نبرد صفّین برگشته‌اند رو می‌کنند به طرف این قبور شروع می‌کنند این جملات پرمغز را بر زبان جاری کردن «یَا أَهْلَ دِیَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ» یا «أهل الوَحشه» عجیب است واقعاً. «یَا أَهْلَ التُّرْبَةِ یَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ یَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ یَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَنَحْنُ لَکُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ» حضرت رو کردند به قبور، خلاصه را عرض می‌کنم، حضرت رو کردند به این قبور و آن کسانی که در این قبور در دل خاک خفته بودند در حالی که صحابه دارند نگاه می‌کنند، ببینید چگونه دارند صحابه را، امّت خود را، یاران خود را آموزش می‌دهند، رو کردند به قبور فرمودند: ای کسانی که در جایی جای گرفته‌اید که مونسی ندارید، یعنی جز خدا، جز خدا مونسی ندارید. تمام شد، آن همهمه‌ها تمام شد، آن هیجان‌های کاذب تمام شد، آن فامیل‌ها رفتند دقّت می‌کنید آن عشیره‌ها رفتند، آن طایفه‌ها رفتند امروز چیزی برای شما به عنوان انیس و مونس نمانده است الّا خدا، خدا، خدا. «أَهْلَ الوَحشَه أَهْلَ التُّرْبَةِ» ای اهل تنهایی،ای اهل خاک، ای اهل وحشت، اهل وحشت چیست؟ اگر در دنیا با خدا رفیق نشدی، اگر در دنیا به خاطر این‌که با خدا رفیق باشی رفیق‌بازی کردی اوامر خدا را زیر پا گذاشتی این‌جا دیگر تنها شدی. حواس‌تان را جمع کنید این‌ها برای ما است حضرت دارد درواقع این درس را به ما می‌دهد. فرمود: «أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُکِنَتْ» می‌خواهید یک اخباری به شما بدهم شما که مردید دیگران آمده‌اند در خانه‌هایتان ساکن شده‌اند، «وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُکِحَتْ» بعضی از شما همسران‌تان بعد از شما ازدواج کرده‌اند، «وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ» اموال شما تقسیم شد، آن اموالی که به خاطرش، بعضی‌ها حلال و حرام نکردید، از ربا پرهیز نکردید، خمس اموال خود را ندادید، مؤمن بودید خمس نمی‌دادی العیاذبالله، سال خمسی نداشتی العیاذ بالله، مؤمن بودی و اهل پرداخت زکات نبودی، اموال شما شبهه‌ناک شده بود بلکه حرام شده بود، حق امام، حق سادات به صورت مشاع در اموال شما توزیع شده بود. حضرت فرمود این‌هایی که به خاطرش حلال و حرام را کنار گذاشتی جمع کردی به هر دلیلی، به هر طریقی «فَقَدْ قُسِمَتْ» بعد از تو تقسیمش کردند.

خبر مهمی که اهالی خاک  وحشت به ما می دهند!

«وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ» از خاک خیره خیره نگاه می‌کردند مولی الموحّدین، یعصوب الدّین امام المتّقین حضرت امیر را که چگونه دارد با این در واقع قبور نه با این ارواح دارد صحبت می‌کند امّا خیلی از اصحاب به جز این قبور نمی‌دیدند. در حالی که متعجّب بودند این صحنه را نظاره‌گر بودند حضرت در انتهای کلام خود فرمود: «هَذَا خَبَرُ ماعندنا» این‌ها اخبار ما است، اخبار ما که در قید حیات دنیوی هستیم، «فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَکُمْ» شما از آن طرف چه خبر دارید؟ از بزرخ؟ از آن طرف پل چه خبر دارید برای ما؟ در این حال بود که به نقل این روایت حضرت سر مبارک را به طرف اصحاب برگرداندند فرمودند: «ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ وَ قَالَ أَمَا لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِی الْکَلَامِ» فرمود که این‌ها را اگر خداوند اجازه بدهد اذن در کلام، الآن بلند شوند از این قبر شروع کنند با ما صحبت کردن در جواب این سؤالی که گفتم: چه خبر از آن طرف، دقّت می‌کنید «لَأَخْبَرُوکُمْ أَنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى» کلامی که به ما می‌گویند این است که بهترین زاد و توشه تقوا است اگر در دنیا بودند تا به آن‌ها می‌رسیدید می‌گفت چه خبر؟ اگر همین بابا را مثال می‌زنم تا می‌رسید به شما، شما به او می‌گفتید چه خبر؟ می‌گفت: خبر نداری سکه گران شده؟!. خبر نداری قیمت فلان زمین بالا رفته است، خبر نداری فلانی دوتا زمین گرفت ما سه تا بگیریم روی او را کم کنیم! خبر نداری؟ امّا نه الآن دیگر دست او از دنیا کوتاه شده است، الآن چشمان او باز شده است می‌فهمد که دیگر این اموال، می‌فهمد این خانه‌ها، می‌فهمد این اهل و عیال و اولاد همه گذرا هستند آن چیزی که ماندگار است خدا است. خدا دوستی است، خدا محوری است، تقوا، دست به سر یتیم کشیدن، صله‌ی رحم کردن، اصلاح ذات البین، در سنگر دفاع از امام و انقلاب و ولایت فقیه مردانه ایستادن، مثل یک شیر زن حمایت از راه ولایت فقیه کردن، دنبال اهل البیت عصمت و طهارت قدم برداشتن است امّا کسی که در دنیا از این حرف‌ها غافل است، غافل است و از غافله هم پیاده شده است. گفت:

در سرای دیگران خانه مکن                   کار خود کن کار بیگانه مکن

چیست بیگانه، چیست بیگانه؟ تن خاکی تو                  کز برای اوست غمناکی تو

چیزهایی که هست و ما کمتر می بینیم!

در سرای دیگران خانه مکن، فکر نکنی هرچه هست همین بدن است، همین بدن خاکی است خیلی چیزها است که انسان در دنیا است مادی است ولی نمی‌بیند، اشعه‌ها از، ما ببینید خیلی عجیب است. مادون اشعه‌ی قرمز، بسیاری از امواج وجود دارد، صحنه‌های دیدنی وجود دارد مادی هم هستند من و شما نمی‌بینیم. مافوق اشعه‌ی بنفش خیلی چیزها دیدنی است مادی هم هستند با همین چشم دنیوی نمی‌بینیم، چه برسد به آن صحنه‌های بسیار عجیب اخروی که پیامبر فرمود: «اللّهمَ أرِنِى الأشیاءِ کَما هِیَ‏ََََََ» پیامبر اکرم: ای خدا این چشم حقیقت‌بین مرا باز کن تا عالم را همان‌طور که هست ببینیم. چشم وقتی باز شد پیامبر فرمود، امیرالمؤمنین و اولادش فرمود: می‌دانید چه می‌بینید؟ می‌بینید: «إِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى‏» (وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۲۴۱) بهترین توشه تقوا است. خداوند ان‌شاءالله همه‌ی ما را از متّقین واقعی قرار بدهد.

«غَفَرَ اللَّهُ لَنَا وَ لَکُمْ سَالِفَ ذُنُوبِنَا وَ عَصَمَنَا وَ إِیَّاکُمْ مِنِ اقْتِرَافِ الذُّنُوبِ بَقِیَّةَ أَعْمَارِنَا إنَّ إِنَّ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ وَ أَبْلَغَ الْمَوْعِظَةِ کِتابُ اللهِ الْکَرِیم».

أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

«قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّهُ الصَّمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ * وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ».

«صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیم»