احادیث محرم و ظهور - روز چهارم محرم

آنگاه است که شمشیر زدن در میدان کارزار بر اهل ایمان آسان تر از تحصیل یک درهم حلال است. آنگاه است که زندگی جز به معصیت خداوند میسر نمی شود. آن وقت است که مست می شوید بدون باده نوشیدن، وسوگند می خورید بی آنکه مجبور باشید، و ستم می کنید بی آنکه بهره ای ببرید، و دروغ می گویید بی آنکه ناچار باشید. آنگاه است که به کردار زشت و ناروا خوش و خندان می شوید و در انجام گناه از هم پیشی می گیرید وگفتارتان بهتان، وسخنانتان دروغ و ناسزا، وکردارتان فریبندگی است.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید

امیرمؤمنان علی(ع) فرمود: هرگاه ناجنسان با شما مردم عراق درآمیزند و انباط (گروهی صحرانشین که در صحرای عراق سکونت داشتند) بر شما مردم چیره شوند، ویران شدن عراق نزدیک می گردد، و آن در وقتی است که در عراق شهری به نام بغداد که دارای بناهای محکم و باغها و جویهاست بنا شود. پس هرگاه در آن شهر اجناس گران شود و کاخهای بلند بنا گردد و تبهکاران و فاسقان در آن حکمرانی کنند و اندوه و بلا سخت شود و مردمان پست و آشوب طلب به خود ببالند، فرو رفتن بیابان بیدا نزدیک گردد و گریختن و آواره شد ن خوش باشد. ولی پیش از آواره گشتن مردم سختی های پدید می آید که بر اثر آن، کودکان پیر، و پیران هلاک، و زبان آوران گنگ، و خردمندان حیران می شوند. مردم کیفر کردار خود را به واسطۀ شمشیرهای از نیام کشیده به زودی می بینند، در حالی که پیش از آن در زندگی خوش بودند و با رفاه و راحتی زندگی می کردند. پس آن زمان چه مصیبتی است از بلای سختی چیزی را فروگذار نمی کند، و گریه های طولانی، و رنجها و ناله ها، و فریاد های سختی که پدیدار خواهد گشت و در آن حوادث، کار خدا واقع شد و آن شدنی است. پس ای فرزند نکو بانوی برگزیدۀ از کنیزان (ای مهدی موعود)، تا کی در انتظار تو باشند؟ مژده بادت به یاری نزدیک از روی پروردگار مهربان.

آگاه باشید! پس وای بر متکبّران هنگام درو کردن دروگران، و کشته شدن فاسقان که خداوند صاحب عرش عظیم را عاصی شده و از فرمان او سر بر تافته اند.

ای پدر و مادرم به فدای گروهی اندک که نام آنان در زمین مجهول، و ظهورشان در آن زمان نزدیک است. اگر می خواستم، شما را به آنچه می آید و می شود از حوادث روزگار، و مصیبتهای زمان، و بلاهای ایام، و دشواریهایی که در هر ساعتی واقع می شود خبر می دادم، ولی آن را به محرم رازی می گویم و می سپرم که رازدان باشد.

بر شما بیمناکم وشما را در نظر دارم و می دانم آنچه هست و بلایی که همگان را فرا می گیرد در پیش است. این بلای عمومی در وقتی است که بدکاران از فرمان حق سرپیچی کنند، و فرومایگان گمراه اطاعت شوند. آنگاه است هنگام مرگ و هلاکت، آنگاه است هنگام کار برگشتن کارتان و گسستن اصلتان و پراکندگی الفت و جمعتان. و آن در وقتی است که گناه در میان شما ظاهر شود و کردار زشت و ناروا در اجتماع گسترش یابد.آنگاه است که شمشیر زدن در میدان کارزار بر اهل ایمان آسان تر از تحصیل یک درهم حلال است. آنگاه است که زندگی جز به معصیت خداوند میسر نمی شود. آن وقت است که مست می شوید بدون باده نوشیدن، وسوگند می خورید بی آنکه مجبور باشید، و ستم می کنید بی آنکه بهره ای ببرید، و دروغ می گویید بی آنکه ناچار باشید. آنگاه است که به کردار زشت و ناروا خوش و خندان می شوید و در انجام گناه از هم پیشی می گیرید وگفتارتان بهتان، وسخنانتان دروغ و ناسزا، وکردارتان فریبندگی است. درآن وقت است که تأمین جانی ندارید که شب را به راحتی و آسودگی بیاسایید. چه شبهایی،چه شبیخون سیاهی ، چه نعرۀ کشنده ای که صدایش بسی ناهنجار است،شبیخونی که صاحب آن کارش سامان نگیرد.پس آنگاه است که کشتار می شوید، و به بلاهای گوناگون گرفتار می آیید، و با شمشیر درو می شوید، و به سوی آتش می روید، و بلاها همچون جل و پالانی که پشت ستور را می گزد شما را خواهد گزید. ای شگفتا و سراسر شگفتا در بین ماه جمادی و رجب از فراهم آمدن پراکنده ها، و درو شدن روییده ها، و فریادهایی از پس فریادها.

سپس فرمود: قضای الهی گذشته... قضای الهی گذشته. 

نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج6،خطبه 70