سرزمینهای درگیر در واقعه ظهور: عراق4

در روایتی امام صادق(ع) زمان قیام حضرت مهدی(ع) را این گونه توصیف می کنند:

او قیام نمی کند، مگر بعد از آنکه، دشمنانش دو فرمان: یکی در بصره و دیگری در کوفه مبنی بر بیزاری از امیرالمؤمنین(ع) بخوانند!

لطفا به ادامه مطلب مراجعه کنید

و هم چنین ایشان درباره شرایط کوفه و کربلا در زمان ظهور فرمودند:
در آن روز طول شهر کوفه، به پنجاه و چهار مایل می رسد؛ به طوری که کاخ های آن مجاور کربلا خواهد بود. خداوند در آن روز کربلا را محل آمد و رفت فرشتگان و مومنان خواهد نمود؛ و در آن روز ارزشی به سزا دارد. چنان برکت به آن روی می آورد که اگر مومنی از روی حقیقت در آنجا بایستد و یکدفعه از خداوند طلب روزی کند؛ خداوند هزار برابر دنیا به او عطا فرماید.

امام صادق(ع) درباره سید حسنی و ارتباط قیامش با کوفه فرمودند:
آنگاه سید حسنی، آن جوان زیبا رو، از طرف سرزمین دیلم خروج کرده و با صدای رسا صدا می زند: ای آل محمد!  دعوت آن کس را که از غیبتش متاسف بودید، اجابت کنید. این صدا از ناحیه ضریح پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بلند مى‏ شود پس گنجهاى خدا از طالقان او را پذیره می شوند. آنها گنجهائى هستند اما چه گنجى که نه طلا و نه نقره است بلکه مردانى هستند که ایمانى فولادین دارند، و بر اسبهاى چابک سوار و اسلحه بدست گرفته و پى در پى ستمگران را کشته تا آنکه وارد کوفه می شوند و در آن موقع اکثر روى زمین را از لوث وجود بیدینان صاف کرده ‏اند. آنها کوفه را محل اقامت خود قرار می دهند.   

آنگاه پیامبر(ص) مسیر حرکت یاران حضرت مهدی(ع) را این گونه بیان فرمودند:
نخستین آنها از بصره و آخرین آنها از یمامه خواهد بود.

و در روایت دیگر نیز فرمودند:
هیچ شهری نیست، جز اینکه گروهی از آن شهر همراه او خارج می شوند، به جز بصره که حتی یک نفر ار آنجا با حضرت همراهی نمی کند.

نویسنده کتاب روزگار رهایی می نویسد:
این دو حدیث با هم منافات ندارند؛ زیرا این حدیث بر اینکه از مردم بصره، احدی با امام همراه نیست، دلالت می کند و حدیث اول بر اینکه نخستین کسی که به امام ملحق می شود، مسیر حرکتش از بصره است.

منبع: دانشستان سرزمین های درگیر، به کوشش اسماعیل شفیعی سروستانی،ص188.